Evet, soğuk bir kış günü, günlerden çarşamba aylardan şubat, gözlerimi açıyorum. Sakarya Ruh Sağlığı Merkezinde. Hikmet ile beraber camdan bakıyoruz. Evet, camdan bakıyoruz çünkü dışarısı çok soğuk. Dışarıda sadece bir kişi oturmuş. Bankta, alem elinde, gökyüzüne bakıyor. Hikmet’e diyorum ki Orhan Pamuk dışarıda gökyüzünü izliyor. Hikmet alaycı tavrıyla, bu soğukta, diyerek gülüyor bana. Odamdan çıkıyorum, yan odadan Sessiz Gemi adlı şiir okunuyor, merak ediyorum kim okuyor ama bir yandan da gözlerimi kapatarak içimden hayır diyorum. Yahya Kemal değil, eğer Yahya Kemal ise Hikmet bana söylerdi. Kesin söylerdi, hayır, değil diyorum. Kapı aralandığından içeri doğru bakıyorum, kimseyi göremiyorum. Bazen gördüklerimiz duyduklarımızın yan aynası olabiliyor.