Gece dert anlatmaya çıkarım genelde sokaklara

Senin çıkmazına gelince susarım,

en çok o sırada huzursuz olur beton yığınları

Sokak lambalarının aydınlattığı sokaklardan geçerken

Aklımın ucundan geçmeyen yokluğun eşlik eder bana

o zaman söner ışıklar gömülür gece karanlığa

Ay bile parlatmaya yetmez hatta

Zaten ayın güzelliği fazla gelirdi yaşanmamış sevdalara

Yabancılar yolumu kesip akılcı davranmamı ister

Sıkılmışlar her gün beni dinlemekten yollarda

Gönül işinde aklın yeri yok ben kendi yolumdan giderim

Keşkelerin köpekleri keser yolumu, kemirmek için can atar etimi

Mantıklı diye seçtiğin yolla bilenmiş dişleri var hepsinin

Yalan yok biraz gerildim ama durdum karşılarında, elbet giderler diye

Gitmediler takıldılar peşime sakin sakin yürüdüler benimle

Alışmadım ama yabancı gelmiyorlardı artık anlamadım

Yarısını bile anlatamadan yaralandı sokaklar

Başka bir gün devam ederim artık

Zaten neredeyse bitirdim yolu geldi eve dönme vakti

Peşimde keşkeler, önümde lambası patlamış sokaklar ve huzursuz beton yığınları kaldı

Dert döküp kirlettiğim yollardan dönmem lazım başa,

he bir de o yabancılar var onların yanından geçerken kulaklarımı kaparım

Neyse en azından bütün yol boyunca seni anarım.