Gece dert anlatmaya çıkarım genelde sokaklara
Senin çıkmazına gelince susarım,
en çok o sırada huzursuz olur beton yığınları
Sokak lambalarının aydınlattığı sokaklardan geçerken
Aklımın ucundan geçmeyen yokluğun eşlik eder bana
o zaman söner ışıklar gömülür gece karanlığa
Ay bile parlatmaya yetmez hatta
Zaten ayın güzelliği fazla gelirdi yaşanmamış sevdalara
Yabancılar yolumu kesip akılcı davranmamı ister
Sıkılmışlar her gün beni dinlemekten yollarda
Gönül işinde aklın yeri yok ben kendi yolumdan giderim
Keşkelerin köpekleri keser yolumu, kemirmek için can atar etimi
Mantıklı diye seçtiğin yolla bilenmiş dişleri var hepsinin
Yalan yok biraz gerildim ama durdum karşılarında, elbet giderler diye
Gitmediler takıldılar peşime sakin sakin yürüdüler benimle
Alışmadım ama yabancı gelmiyorlardı artık anlamadım
Yarısını bile anlatamadan yaralandı sokaklar
Başka bir gün devam ederim artık
Zaten neredeyse bitirdim yolu geldi eve dönme vakti
Peşimde keşkeler, önümde lambası patlamış sokaklar ve huzursuz beton yığınları kaldı
Dert döküp kirlettiğim yollardan dönmem lazım başa,
he bir de o yabancılar var onların yanından geçerken kulaklarımı kaparım
Neyse en azından bütün yol boyunca seni anarım.
