Çoğu gece yıkanır, en sevdiğim parfümleri giyinirim.
Tüm kapılarımı kilitler, aklımın boş sokaklarına çıkarım.
Bazen bi' çalgıcıya denk gelirim, bazen bir hayat kadını, bazen ise kendime.
Acılarımızı isyanla bağırarak eşlik ederiz birbirimize.
Hep aynıdır dertlerimiz, soluk ve umutsuz.
Parlak ay ışığı yüce kılar bazen onları.
Dans ederiz, ağlarız, biraz da söveriz.
Sabaha karşı evime döner, kapılarımı açarım.
Camlar buhardan göstermez gerçeği.
Halbuki; bir tek benim olduğum bu evde, bir ben nefes almamışım.
Gittiğim sokaklar da çok soğuk, ciğerlerimde kalan hissi hem özler hem de acısını dindirmeye çalışırım.
Hemen bir kahve yapar, aradığım ama ulaşamadığım insanlara anlatacaklarımı düşünürüm.
O sokakta tanıştığım kişileri, yaşadığım anları nasıl anlatsam diye hayal kurarım.
Sonra sigara yakar beklerim belki çalar diye tekrar.
Sigaram bitince de hevesim kaçar.
Bakalım bi' belki de gece sokaklara çıktığımda anlatırım.
