Yaşamak için en ufak bir umut kırıntısı yok içimde

Sanki her nefeste can çekişiyorum

Ve yine de ölümü hak etmek için

Daha çok acı çekmeliyim

Ama yine de

Kendimi, beni öldürecek kadar seviyor muyum

Belki de tam da bu yüzden

Kendimden bu kadar nefret ettiğim için yaşıyorum

Kendimi cezalandırıyorum yaşamakla


Ve Tanrı, seni asla affetmeyeceğim

Benim gibi zayıf bir ruhu yaratmakla ne düşündün ki

Bu kadar acı sanki gökyüzüne sığabilirmiş gibi

Sanki bununla baş edebilirmişim gibi

Öyle zayıftım ki sesimi bile çıkaramadım

Ve şimdi öfkemde boğuluyorum


Her şey giderek solgunlaşıyor

Yorgun kirpiklerimin arasına zar zor sığabilmiş bakışlarımın denizinde kayboluyorum

Mutlak bir son olsa

Öldükten sonra yeniden dirilmek söz konusu olmasa

Koşup kucaklayacağım onu

Tanrım bana yardım et


"Yazmasam çıldıracaktım."