sonbaharın demi vururken yüzüme
saçlarım dağıldı rüzgardan
tüm o düşen yapraklarım ve aşınan gövdem
bir hayalden ibaret
sararan yapraklarım
dalgaların sesinde sessiz
unutulmaya yüz tutmuş dallarım
şimdi daha isyankar ruhumdan
ah yine akşam oluyor
hava kızıllaşmakta
sokaktaki çocuklar ve kediler
saklanmış yüreğimin bir köşesine
penceremden güneş batıyor
nefesi ruhumu arıyor
bulunmayan ruhumu
bir yapraksız ağaç sezinliyor
saçlarını dağıtıyor rüzgar
ve ben sonbaharda tüm düşen yapraklarımı
ararken kayboluyorum
yarı kapalı gözlerimde
bir başka güneş batıyor
sonbaharın demi vururken yüzüme
bir başka insan olup çıkıyorum
