Kanımın renginden başıma gülen insanlar;
İnsanlardan sakındığım, güç bir kaktüsüm var benim gündüzler başlarken
Ben hükmümü bildiğim için;
Her bu olanları
soğuk, pırıl pırıl boşanıyor kuraklığıma
en bilmediğim topraklarda şakağımı acıtan kaygı
kaygım,
bugünün zehriyle
tüylerini diriltiyor yarının
"keşke" diyerek
yamacıma sokulan paslı misafir beni sıyırmaya çalışıyor yakamdan
başıma değiyor en küçük ayaklarıyla
neyse ki buna alışkın saç telimin ucundaki çengel
buna ve ağartan her türlü düşmana
öyle ya "düşman"
"ve savaşmak "
ben savaşmasını bilmiyorum
kılıcımı korkumun sağ yanına yatırdım usulca
Öyle ya
Teslim olmak kolay bulunan, sahte bir deva
alışılacak koca bir tuzak,
suya uzanan kirli bir el
Öyle ya
Düşmanım vardı
Teslim olmadan evvel
ben tiz çığlıkların gölgesinde büyüyen değilim
canımı koymaktan da çekindim bu davaya
Çekip söktüm
kendimi yaşamın ortasından
düşmanım vardı hâlbuki
öyle ya
teslim olmadan
