bir ışıktır patlıyor gökyüzünde
Leyla'nın gölgesine sığınıyorum
arkasından ne de güzel hayat
üşümüşüm Leylasız edemiyorum
gözleri soğuk mahzun bakardı
bir kere güldü mü güneş açardı
bir piçe yar oldu deliksiz
terk edildi yalnız kaldı
sonrası loş geceler efkar hüzün
yaşamına bakıp üzülüyorum
keşkelerle dolu bir hayat
üzülme Leyla, seni seviyorum
