elimde olsa
bırakırdım kendimi şu uçurumdan
hiçbir boşluk daha kötü olamaz
kuytu bir kuyuya düşer gibi
içine sıkıştığım
hayatımdan
göz kapaklarımda bir ağırlık
adımlarım karışıyor birbirine
önümü görmüyorum, kapkaranlık
ardım ise geride kaldıkça yok oluyor
o an durduğum nokta ve ben
koca bir ıssızlıkta yalnızız
en azından bir dostum var
insanın yaslanabileceği bie gölgesi olmalı
kaybolmayacağına güvendiği tek bir şey
en azından güneş doğana kadar
sonrası ise her zamanki hengame
ve işte bu zavallı, acınası
dünyanın bile bir günahı olmalı
sen de yargılanacaksın
insanlık öldüğünde
terazide ağır basacaksın
