Seni sevmeyeceğim, söz veriyorum.

-ve aşk da dahil bu anlaşmaya-

Yardımına ihtiyacım var sadece,

Buz tutmuş parmaklarım yalnızlığımdan.

Yazmak için yanıp tutuştuğum şiirleri,

Gel gör, yazamaz olmuşum.

Hem senin ellerin de soğuktur şimdi.

Seni sevmeyeceğim, sen de beni.

Ben tekrar şair olana kadar ısıtsak birbirimizi.

Sana da karalarım belki birkaç satır,

İyiliğine karşı bir teşekkür için.

Söz veriyorum;

Seni sevmeden gideceğim.

Şu önümüzdeki kışı atlatsak,

Her gün yanımda kalsan?

Yine buz tutmasın diye parmaklarım,

Tüm İstanbul’u el ele gezsek?

İstersen yazdığım şiirleri de okurum sana,

Kağıtta mürekkebi daha kurumadan.

Oturur konuşuruz sıkılırsan,

Hoş sohbet ve de kahve ısmarlarım sana.

Seni sevmeyeceğim, söz veriyorum. 

-ve sevmediğim için üzmeyeceğim.-

Mesela yanıma gelmediğin gecelerde,

Kavga etmeyeceğiz seninle.

Çünkü; onlar vücudunu ısıtacak yalnızca.

Ben olmadığımda ellerin soğuk kalacak.

-neyse ki bunu fark edemeyeceksin.-

Söz veriyorum, seni sevmeyeceğim.

Sadece;

Gözlerine bakıp şarkılar söyleyeceğim.

-ve sana gözlerimle güleceğim.-

Okşayacağım saçlarını uyuyamadığında.

Ben bakacağım, hastalanırsan da.

Ama söz veriyorum;

Seni hiç üşütmeyeceğim.

Sen de ellerimi hiç bırakma,

Çünkü; bir şiir daha yazarsam gideceğim.

-ve gidersem üşüyeceksin-

Yanında ve İstanbul’da arayacaksın beni.


Keşke söz verseydin sen de sevmeyeceğine,

Benim gibi tutamayacağını bile bile.

Beceremedim işte,

Sana bir şiir yazdım yine.