Güzel şeyler olacak gibi hissederken insan, hep en kötüsü oluyor. Ve güzel şeyler olduğunda da hep hazırlıksız yakalanıyoruz. Bilemiyoruz kıymetini. Pişmanlıklar hep diz boyu oluyor ama geri dönüş yapamıyoruz. Ne istesek ya olmuyor ya da geç oluyor. İsyan da edemiyor insan. Nasip diyerek geçiştirmek istiyoruz çoğu zaman. "Hayırlısı bu değilmiş"lere sığdırıyoruz tüm elde edemediklerimizi. Bıkıyoruz çoğu şeyden ve bu bunalım halinden çıkamıyoruz istesek de. Ya vazgeçiyoruz her şeyden de oldu bitti ile yaşıyoruz bu hayatı hevessiz, isteksiz. Bir ucu yok ki tutalım şu hayatı.