“Gerçekten önemli bir tek felsefe sorunu vardır: İntihar.” der Camus,
Yaşamın yaşanıp yaşanmayacağı konusunda bir karara varmanın bu sorunun cevaplandırılmasında etkili olduğunu ekler.
“İntihar dünyada var olmanın bir başka yoludur.” diye tamamlar Sartre.
Kişi bir eylem olarak ölümü seçtiğinde kendi varlığının farkına vararak, varlığının tanımını hiçlikle yapar.
Camus'ye göre kaçış, Sartre'a göre reddediştir intihar. Başkaldırıdır. Yolculuktur, hiçliği anlamaya doğru yapılan.
Sartre haklı olsa da Camus'nün tarafını tutar ve devam ederiz;
“Hayat aslında yaşamaya değmeyecek kadar saçmadır ancak bununla birlikte yaşamak gerekir.”
Bununla birlikte melankoliğin intihar kararını gerçekleştirmesi için kendisinde bulmaya çalıştığı cesaret, içinde bulunan közlerin tutuşması için gereken o tek bir kıvılcım Camus tarafından kesin ve net bir şekilde dile getirilir çünkü, “Suçludur o!”
