Sürüyorum.
Sıcaktan kaçmak için yükseğe sürüyorum. Sürdükçe yolun kıvrımları artıyor. Ben bu işe kendimi bulmak niyetinde girmiştim. Şimdi ise her bir virajda kendime mi yoksa daha uzağıma mı dönüyorum bilmiyorum. "Bu tekerler nereye dönüyor?" sorusuna bir cevabım yok. Sıdkımdan sıyrılıp yol olmak iyi de yoldan dönünce sıdkıma sığmıyorum.
Vakit dolunca serinden çıkıp istemeye istemeye sıcağa dönüyorum. Her başlangıca dönüşümde biraz daha yabancı oluyorum. Sonra kendimi bulmaya dair arzularıma biraz daha gülüyorum, acıyarak...