Birisi beni anladığını söylesin

Yalvarırım

Sesimi duyan yanıt versin

Adımı duymaya hasret kaldım

 

İnsan olduğumu hatırlamak umuduyla

Döşüyorum bu satırları gözlerinizin önüne

Zira bu devirde her şey yitirmişken anlamını

Tutunacak tek dalım şu dilimden dökülen doğrular kaldı

 

İsterdim ki siyaset bilmeyeyim

Haklarımın temsilcileri yapsın işini ki endişelenmeyeyim

Paramın değeri saatlerle yarışmasın

Ve cebimdeki delik de kapansın

Haberleri mide bulantılarıyla kapatmayayım

Üçüncü sayfalar da böyle dolmasın

İsterdim ki birileri saygı duymak ile göstermek arasındaki farkı kavrasın

Karın tokluğu parasına çalışan da

Aç yatan da olmasın

İnsanlar okusun ve haklarını tanısın

Alnı ak başı dimdik aydınlığa baksın

Ses çıkarmaktan tövbe edercesine korkmasın

İsterdim ki herkeste olan organlar kadınlarda ayıplanmasın

Ve canavarca davranışların suçları da o masumlarda aranmasın

Çocuğa atılan tokadın da sorulsun hesabı

Kalbi her kırılanın ahı aransın

Öyle bir kanun olsun ve o biçim uygulansın

Kimse tek bir üfürükle alıp bozamasın

İsterdim ki maddiyatın kolay elde edildiği bir hayat yaşansın

O hayat ki kimse üç kuruş için can almasın

Ve canına kıymasın

Kitap okumak üstünlük

Et yemek lüks sayılmasın

İsterdim ki fikirlere sansür vurulmasın

Ve kimse hayal kurmaktan korkmasın

O hayallere cesurca adım atsın

Kaçmak zorunda hissetmesin ekmeğini yediği güzel topraklardan

Ve çaresiz kalmasın

En güzel yıllarında ruhu yaşlanmasın

Ve insan anlasın birey olmanın ne olduğunu

Köklerine kadar hissetsin hürriyetin doğuşunu

Ve güçlü dursun

Yere bassın ayakları

Gözleri toprağa değil göklere baksın

Ve insan yaşasın

İnsanım yaşasın

 

Birisi beni anladığını söylesin

Yalvarırım

Sesimi duyan yanıt versin

Adımı duymaya hasret kaldım