İrili ufaklı boğulmalarla sızlanırdı,
Yaşamanın akıntısı.
Pınarlarının söz dinlemeyen bilinmezliğine,
İnanç köprüsü inşa etmeliydi insan.
Titrek şeyler miydi
Soyut varlıklarımızın tıyneti?
Kalburüstü soysuzluklarla doyan,
Ezmek için vardı ürkek her şeyi.
Bitmeliydi ulaşımsızlığımız
Bir yakasından ömrün, ötekine.
Akıntıya kapılmalarımız yahut
Gidenleri izlememiz bitmeliydi.
Hasret, bir bekçisi
Kopmayı bekleyen o köprünün.
Yapıcısı kim diye soranların ise
En büyük günahı, olmak biçare.
04.11.21
