İrili ufaklı boğulmalarla sızlanırdı,

Yaşamanın akıntısı.

Pınarlarının söz dinlemeyen bilinmezliğine,

İnanç köprüsü inşa etmeliydi insan.


Titrek şeyler miydi

Soyut varlıklarımızın tıyneti?

Kalburüstü soysuzluklarla doyan,

Ezmek için vardı ürkek her şeyi.


Bitmeliydi ulaşımsızlığımız

Bir yakasından ömrün, ötekine.

Akıntıya kapılmalarımız yahut

Gidenleri izlememiz bitmeliydi.


Hasret, bir bekçisi

Kopmayı bekleyen o köprünün.

Yapıcısı kim diye soranların ise

En büyük günahı, olmak biçare.


04.11.21