Biz hep biraz yalnızız aslında.
Aşığız, müptelayız yalnızlığa.
Bir ayağımız yalnızlıkta.
Açılan her kapının yüzümüze vurulacağı günü bekleriz.
Sırtımızı kapanan kapılara yaslarız.
O yüzden arkamız sırtlan doludur bizim ve sürekli belimiz boşken çekilir tetik.
Bizler için kimse savaşmaz çünkü biz,
bizim için savaşacak insanların yerine de savaşırız.
Sormayın "siz kimsiniz?" diye.
Ne yazık ki bu kast sistemi bizim adımızı koymaya tenezzül etmedi.
Fakat kaybeden de demeyin bize çünkü kaybedecek bir şeyimiz olmadı.
