Ve aslında kader dediğimiz şey, yaşadığımız bütün tevafuklardan ibarettir. Bazı insanlar çıkar karşımıza ve bize bir şeyler öğretirler. Bazen de bize kendimizi hatırlatırlar. Aslında tam da bunun için girmişlerdir hayatımıza. Daha sonra ise usulca çekip giderler. Biz ise onların ardından biraz sevinir ve belki biraz da üzülürüz. Geldiklerinde mutlu olduğumuz, gittiklerinde ise hıçkırıklara boğulduğumuz güzel insanlarla geçirdiğimiz vakitlerin toplamıdır "hayat". Huzur kokuyor bazı insanlar ve onların kelimeleri. Dedik ya bazen bir şeyleri hatırlatırlar bize bazen de ders verip giderler. Aslında kendileri istedikleri için de gitmiyorlar. Bizim kaderimizde, onlarla oluşturulan tevafuk olayları bittiği için onların bizdeki görevleri de bitiyor. Umarım bu tevafuk sahnesinde kalbi kırık bir insan bırakmam. Bu sahnenin kötü karakteri kimse için ben olmak istemem.