“Şimdi size bir öykü anlatmak istiyorum. Bunları benden başka hatırlayan kalmadı. Teyzem... Onun tek başına yaşadığı hayatı, kafamı kurcalayan bin türlü soruyla dolu. Onun öyküsü bu, benim de öyküm.” Umur’un bu sözleriyle geçmişte yitirilen zamanın peşine düşer izleyici. Yani melankolinin Türkiye sinemasındaki en sade, en güzel halinde anlatıldığı “Teyzem” filmine…

Toplumsallaşamamış bir melankoliğin, içinde biriktirdiği bir yığın yalnızlıkla, kendi dünyasına, mekanına çekilip düzen dışı sessizliğiyle yaşayarak otoriteye (aile) karşı özgürleşmeye çalışan ancak başkaldırının sonucunun da ölüm olacağını çok iyi bilen insanın kararlılığıdır Üftade... (Müjde Ar)
Filmde Müjde Ar o ipeksi artikülasyonuyla öyle bir "Umurr...Umurr" der ki içinizden tel tel bir şey kopar sanki…