aynaya baktı, yabancı duruyordu karşında
gözlerini sel almış, mor denizlere boyanmış.
aynaya baktı, gözlerinin içi sönüktü,
son bir mum yanıyordu,
onu da o söndürmüştü dilek tutup.
aynaya baktı, umudunun bitmesine çeyrek kalmıştı
masasında yarım suyu.
aynaya baktı, kördü
meğerse gözü açıkken de görmezmiş insan,
sabrının taşmasına bir damla kalmıştı
fırlatmıştı sabır kasesini aynaya
bileklerinden akan kırmızı nehirler
boyamıştı duvarları, zeminleri, hayatı
gözlerinden akan yaşlar batırmıştı oturduğu kenti, sokağı, düşünceleri.
baktı yürüyemiyor, ayakları kanıyordu yerdeki kırık cam parçalarından
baktı nefes alamıyor göğsündeki kırık can parçalarından
çoktan bırakmıştı hayatın iplerini elinden
baktı ölmüş, saatinin akrebi çeyreği geçememiş.
