Hiç ulaşılamayan bir tılsım yıldızıydık seninle.
Koskoca parlayan iki yıldız çekiminde yenilmez.
Uzaklaştıkça uzak olması beklenen yakınlıkta.
Parladıkça gökyüzünün en doruğunda,
En parlak yıldızlar olma yolunda.
Uzaklaş ama uzaklaştıkça kütle çekiminin yasasında.
Uzaklaşmaların kaç mil yokluğunda.
Maviye nefes olan varlığın ne kadar da yorgun.
Dünyanın gelgit ekinoksunda süregelen huzurda.
Güneşe dönen ellerin ne kadar da solgun.
Ellerin bir varlığın sonsuzluğunu yaşatan derin.
Ellerin yüzeysel dokunuşlarındaki mavilikte sonsuz.
Koskoca mavide iki yıldız çekimindeydik oysa,
Dünyanın en güzel gökyüzündeki tılsım yıldızları sen ve ben.
Birbirlerine uzak yaralı yakamoz gecesi doruğunda,
Arar dururlar orada zaten tılsımının evren sancısında.
Ellerin demiştim ya ellerin oysa,
Ellerin kimsesiz bir meteor yağmuru durağımda.
Öyle ki sıcacık ve derin nice soluklar bulunur nabızda.
Sen benim tılsımında yıldızım, maviliğinde duam.
Uzak ya da yakın zaman fark etmez zamansızlığında.
Evren bile teslim olmuşken sana çekim yasasında.
Bir kez tılsım oldun ya yıldızıma şimdi bütün varoluşlar sana.
M.K.
