Kafamda sürekli,
Başa sarıp tekrar tekrar çalan sesin ritmini
Ne önüne geçilmez kahkahalarım
Ne de çalan şarkılar bastırabiliyor.
Bazen belki bir gün susar diyorum.
Fakat zaman geçtikçe yenisi ekleniyor.
Her şeye son vermek isterken
Bana bırakmış olduğu tohum filizleniyor.
Kalan anılar güneş misali,
Acılarım onu besleyip büyütüyor.
Gözümden akan yağmurlarda ıslanıp,
Ruhuma gölge olmayı bekliyor.
Bilemedi çoktan güneşimi kaybedip,
Karanlıklara doğru çekildiğimi.
Lakin bendeki güç onu korumaya yetmiyor.
Yokluğu ile birlikte sürüklenen ruhumu,
Günbegün parçalayıp zedeliyor.
İçimdeki ölü;
Fidan ağaç olduğu vakit,
Kurulacak olan salıncağa binip,
Rüzgarda savrulmayı istiyor..
