Binlerce kelime geçiyordu aklımın dehlizinden
Soluk koridoruydu düşünceler tufanının
Zoran vaktinde koridorda zodyaktan arda kalmış eksenlerin merbut bir göksel varlığa ikrarındaydı
Parmaklardan anı tozu dökülüyor ve yüce bellek münzevi dolulukla örtüşüyor
Yağmur yağmayan bir kentin yüz ölçümünden bana ne
Ben toprağı ıslak severim kadın gibi..
