Kopuk bir başta düğüm düğüm düşüm ben,

Sayamadığım omuzlar kadar ölüm ve kadın,

Öpmediğim seziler kadar da yalanım.

Evet ben ,

Ve,

Gecenin her yarısı tavanca konuşan sen,

Ve dün,

Ve kadranın göğsümdeki çocuğu acımasız"gün",

Hepimiz birden maaile,

-En aksisinden bir fıkra gibi -

Toplasan,

Bir iyi bilirler selası,

Bir avuç kül,

Ya da bir çuval kemik kadar yoluz.

Biz bu sığamadığımız koskocaman trajedide,

Her gün yanlızca tostoplam bir her neyseliğiz.