değilsin bir kalbi sağ salim eve götüren
yokuşlar sızlıyor şakaklarında attığın adımın
şu kalbimin düzlüğünde şarampoller büyüttüm
sicilime işlenmişsin devlet bile düşemez.
zabıta kovalayan seyyar satıcılar şahit
kırılmış heves seslerinden uyunmamış gecelere
ömür bir devrik eylem sonu baştan yazılmış
taş yuttuğum bu cümlemi kendinle öznelendir.
üstüne sinen şu çarmıhı bir silkele sevgilim
bak kanamayan dizlerin bedeliymiş büyümek
annesiz kalmış çocuk iğne kadar havasızdır
şu göğsünün darlığı inşirahın az demek.
sevgilim senin olduğun trenler öküzlüğüme delalet
düşünürüm kuşlar kanatlarında yorgunluk taşır
düşünürüm şu asılı duran göğün keder geçer içinden.
inanmayacaksın ama ben bu bileği bir ümit gibi
bir ümit gibi kestiğimde ihanet aktı içimden.
kırlardan kır beğendim ben de
parklardan park
yalanlardan yalan kendime.
yokuşlara geldikçe uzak diyarlara uğurlandım
şimdi gel desem gelmezsin menfaatin yok
sevdiğinden fazlasını istiyorsun ama
faiz haramdır sevgilim.
artık hayra kurulmuş düşlerimi aptallığıma yor
beraber kanılmış hayalleri gerçeğinden düş
sevgilim üç deyince bu kabustan sıçrayalım
bu daracık dünya ayakkabıma kara surları indirir
yok ki bir kapısı ceketimizi alıp çıkalım!
