Gene buralardayım. Ruhumdaki ağırlığı bedenimin taşıyamadığı bir yorgunlukla buradayım. Hayaller kurup, güzel rüyalara daldırılıp uyandırıldığım noktadayım. Kendime eziyetti belki de bunca yaşantı. Hani dedim bir gün bir köşeyi dönünce güllük gülistanlık kısmına geçerim umuduyla yol aldığım yolun en sonundayım. Çıkmaz sokakların en çıkmazındayım. Böyle de anlatınca bir tuhaf oldu. Yaşanan onca dert varken takılıp kaldığım şeye bak diyorum ben de kendime. Ama bir şeylere engel olamazsın ya, benimkisi de öyle bir şey işte. Ne hayaller kaldırdım raflara, sırf ucu ona dokunuyor diye. Ne büyük risk aldım bir kez görebileyim diye. Bazen geç kalır insan, geriye sadece keşkeler yumağı kalır.
Acizane sözlerimin ardı arkası tükenmez, bilirim ben. Bilirim de üstüne gidemem.
Bir kapama düğmesi olsa ya acı çeken yanlarımızın.
