Sağırmış gibi sanki yürekleri,

Yanarak insanlığın kaçı kül oldu?

Tomurcuk topluca bebekleri

Saymışlar mı kaçı toprak oldu?


Yıldızlı gecelerin kırmızı sabahlarına

Uyuyan çocukların uyanamadığı dağlara

Kanlı sulara, soğuk yanaklara

Bi kere daha lanet oldu.


Şimdi yerle bir oldu koca şehir

Dediler ya “olsundu”

Toprak ve is sarsındı evleri,

İlgilendirmez çünkü savaş devleri.


Böyle bir büyük iki küçük

Üç önemli adam var

Biri vur der biri kır

Savaştırır dururlar


Çünkü ne eşlerine

Ne çocukları ne evlerine

Oluyosa sadece sahip oldukları

Ama sahip çıkamadıkları 

Ülkelere oldu


Toy ve asi gençlermişcesine

Köprü ortası keçilermişcesine

Sanki aynı babadan iki kıskanç karındaş

Sizi koca adamların neyine be bu savaş?


Bir cennet umarım ki kansız olsun

Kanla can verenlere kapısız olsun

Çocukların uçsun diye olsun kanatları

Çünkü çocuklar bombalarla uçmamalı