Tüm çekmecelerini karıştırdım ruhunun!

Bir huzur kırıntısı, 

Küçük bir hediye, 

Geçmiş huzursuzluklarım için...

Bir tutam umut,

Tutunabilmek için bize! 

Hediye diyorum ya,

Bakma sen, 

Aradığım tümden umut! 

Bir kez daha yaşayabilmek,

Seninle! 

Adına hayat dediğimiz,

Ve bizden hoyratça alınan,

Yerine bir tutam acı bırakılan,

Zaman dilimini! 

Bu sefer diyorum dilimiz yanmasın, 

Emdiğimiz sütten, 

Kesilmesin dileklerimiz en güzel yerlerinden! 

Eksilmeden çoğalmanın tadına vararak sadece,

Büyümeye ihtiyaç duymadan, 

Küçülmeden eski mutluluklarımız, 

Giyelim! 

Ve hüznümüzü bir köprünün üstünden, 

Altından sulara bırakalım.

Bulsun biri bozdursun içindeki umut kırıntılarına, 

Üzeri kalsın, 

Kavuşsun bizim umudumuz kalmadığında!