Bir mayıs akşamıydı kaybolunan
Hayata gözlerini açma döngünün bir hafta sonrasıydı
Sen fotoğraf çekerken beni yatakta kıvrandıran
Beni dışarı atıp seni eve döndüren gecenin karanlığıydı
Bir çok mevzuu konuşulmuştu derin ve berrak
Bedenden ve ruhtan ırak hislerdi duyulan
Daha önce de demiştin bana belki açıklayarak
Ama bu sefer gerçekten sondu tüm kapıları da kapatarak
Ardında kaldığım dünyada sessizlikken duyulan
Ne sen, ne ben, ne de kedi konuştu haykırarak.
Ben çaresizlik içinde yüzerken saniselerde
Sana dair bir nefesi beklemez oldu duyular
Kedi uzanmış dikişlerini yalarken hem de üç tane
Senli cümlelerin bittiğini fısıldıyordu duvarlar
Ayrılık sayılmazdı hani, daha hiç kavuşmadan
Ama ölümden zor olduğunu söylüyordu damarlar.
14.05.2024, 00:26
