Saatler geçiyordu. 1… 2… 3…
Tam 3'ü gösterdi akrep, işte dedim.
Uykumun vakti.
Televizyonu kapattım, koltuktan kalktım.
Etraf ne kadar sessizdi, gece ne kadar yalnız...
Bir uyanık benim sanki koskoca evrende
Bir de, ah o kaldırımlar...
Gece çöktü üzerime
Boğazıma
Nefesime...
Bile bile girdim, uzandım çarşafa
Söndürmedim ışığı, belki işe yarar diye
Döndüm sağıma,
Kalbimde sıkışmayasın.
Çarpışıverdi gözlerim
Koca bir aynaydı sebebi
Uzun bakışmalar
İçsel çatışmalar sonucu
Hüznü gördüm, seslendim
Islandı gözlerim
Tutmadım, düşsünler.
Bir ses duydum, bir nefes
İçim ısındı, sıcacık
Tanıdım, şaşırmadım
Böyle anlarda gelir
Dengemi bozar giderdi
Alıştım
Defalarca alıştım
Aynaya baktım, bakıştık
Sıcacık kolları belimde
Fısıldadı uyu diye
Uyu, unutursun dedi.
Nasıl unutayım kolay mı
Hayalin bile peşimde!
Düşünme artık, hadi
Hadi, kapat gözlerini
Söz veriyorum, bitecek
Her biten aşk gibi
Peşinden bitirecek
Kendiyle birlikte her şeyi
Saatler geçiyordu. 1… 2... 3… 4!
Tam 4'ü gösterdi akrep, işte dedim.
Uykumun vakti.
Kovdum bir çırpıda hayali
İstemiyorum, git, git!
Sessizdi çığlıklarım,
Yankılandı içimde
Her şey yerinde,
Zamanın akışında güzel
Bak dallarıma, nasıl kurumuş
Dökmüş çiçeklerini, bükülmüş
Son bir çiçek vardı, hatırla
Onu da rüzgâr, kuytulara götürmüş
Ruhum uzak, yalnız, ıssız
Uykularım bile yarım şimdi
Telleri paslanmış yırtık sesimi
Bağırsam duymaz kimse
Sen vardın bir tek
Duyardın en içimi
Ve gittin, mevsim yazdı
Bir titreme aldı beni,
Bir üşüme.
Öptü alnımdan gece uyumam için
Yıldızlarını verdi, örteyim üstüme
Çöktü karanlık karabasan gibi
Vurdu her gece beni yerden yere
Bir gün, ne oldu bilmem
Döndün, doğdun güneşle
Üstelik geceydi,
Aslında senden sonra,
İnan sabah bile geceydi
Ağladım, mutluydum
Tanrım
Bir daha gitmesin!
Gülüştük yine tabi
Nasıl da güzel gülerdin
Yüzünde açardı çiçekler
İçimde büyürdü bakışların
Sözlerin, dokunuşların...
Cennet gibisin,
Gibiydin.
Eylül müydü Ekim mi
Bir şeyler oldu, bir şeyler koptu
Ben diyeyim fırtına
Sen, lütfen konuşma
Yoktun hiç yanımda
Olmadın, olamazdın
Başka bir kadın vardı içinde
Sen de onun içinde...
Gittim, terk ettim
Dokundum ben de başkasına
Ve hatta başkalarına
Bir titreme aldı beni
Bir üşüme
Öptü alnımdan gece uyumam için
Yıldızlarını verdi, örteyim üstüme
Karanlık çöktü, boğuldum
Çabaladım, çok da yoruldum
Gecem karıştı gündüze
Bir kucak istedim, dinleneyim
Ölüm, ne sıcaktır kolların
Yapamadım
Ağladım
Ne olacak şimdi
İlaçlar, doktorlar
Neredesin, neredeyim
Haksızlık bu dedim,
Hissettiğim tek şey öfke
Kızdım sana
En çok da bendekine
Başkalarını denedim
Seveyim, sevileyim
Olmadı, iğrendim
Ürperdi tüylerim
Karşı çıktı adeta
Kendine gel dedi kendim
Kimdi ki kendim dediğim
Saatler geçiyordu. 1… 2... 3.. .4… 5!
Tam 5'i gösterdi akrep, işte dedim.
Ölümün vakti.
Geceyi örttüm gözlerime
Tutundum karanlığa, uçtum
Havalandı ruhum kuş gibi
Özgürdür tüm kuşlar.
