Dokun bana,

yaşadığımı hissetmeliyim.

Öp beni,

yeniden doğmam gerek,

Tut ellerimi,

bu şehri yaşanılır kılmalıyım.

Bak gözlerime,

hayata dönmem gerek.

Son bir gece daha,

koy ellerini yanıma,

varlığını hissetmeliyim.

Kaç şiir yazsam ağlarsın bizim için,

kaç kabusla uyanmalıyım uykularımdan,

yüzünü unutabilmek için.

Bir mahmur gülümseme,

bu satırları yazarken,

dudaklarımın ucunda,

üç saniye derin bir nefes,

üç saniyeliğine siliniyoruz yeryüzünden,

üç saniyeliğine pürüzsüz geçmişim,

bu üç saniye bir devri bitiriyor,

yeni bir devri başlatıyor tek başına.

Yokluğun,

varlığının eş anlamı oluveriyor,

nerede gülüşlerin duyulsa,

orada hıçkırıklarım yankılanmaya başlıyor.

Sevgilim,

düşmanım,

yenilgilerim,

zaferlerim.

Yanıyor dünya

siliniyor tüm güzellikler,

sen siliniyorsun.

Üç saniye üç ömür sürüyor.

Kavruluyorum,

yanıyor her yer,

ben yine de senin ellerini arıyorum,

ve kokunu,

ve yorgun,

kan kırmızısı gözlerini.

Sevgilim,

yanıyor tüm evren,

sen benim ellerimi görmüyorsun.

Sevgilim,

dünyanın yanması üzmüyor beni,

ellerinin güzelliğine ağlıyorum.

Üç saniye bitiyor sonra,

dönüyorum hayata,

o gece anlıyorum,

dünya yerinde,

sen yanımda değilsin.