Sıradan günün
Pek de sıradan olmayan bir saatinde
Kimsenin aklıyla fikriyle düşünmediği
O yere gitmekle başlar üçüncü sınıf intihar.
Önce isyanlar baş gösterir
Sonra alışıyorum galiba
Biraz geçince zaman,
Çaresizlik içine;
kışın gelmediğini zannettiğin anda
Bir anda soğuyan hava gibi girer
Kalıverir orda.
Bunlar hep sıradan, dümdüz dertler aslında
Hiçbir şey yokken çok ufak bir söz bir cümle
Şimdi der tam zamanı
Kalkayım burdan ve gideyim ne olacaksa olsun.
Olmaz.
Ne olacaklar hiçbir zaman olmaz.
Susarsın vaktin gelmesini bekler
Ölmediğine şükreder yola koyulursun.
Evine varır yemeğine yersin,
Sigara içiyorsan ne ala, dertlenir yakarsın
İçmiyorsan içini yakar derdinle baş başa kalırsın.
Balkondan aşağı bakarken düşünürsün,
Ya hiç olmasaydım, ve yahut olmasam.
İşte ortada hiçbir şey yokken edilir
Üçüncü sınıf intihar.
Baş yavaşça aşağıya düşer, dengeni kaybedersin.
Havada birkaç saniye,
Geriye bakıp gülümser ve oradakilere;
Ben hapşırdım ama siz çok yaşayın
Dersin.
