6 Şubat 2023 sabahı, şehir aniden titredi, sanki toprağın derinliklerindeki bir canavar uykusundan uyanmış gibi. İnsanlar, beklenmedik bu sarsıntıyla birlikte birbirlerine sarılarak panik içinde sokaklara döküldü.
Binaların sağlam görünen duvarları bile, doğanın hiddeti karşısında boyun eğerek çatladı, sokaklar adeta depremin öfkesiyle yarıldı, birçok ev ise acımasızca yerle bir oldu. Bu doğal felaket, şehrin kalbinde derin bir yara açmıştı, insanların hayatlarını ve umutlarını dağlamıştı adeta.
Depremin hemen ardından kurtarma ekipleri cesurca enkaz altında kalanları kurtarmak için seferber oldu...
Günler geçip umutlar azalırken, kurtarma çalışmaları ise yılmadan devam etti. Tam 198 saat sonra, enkazın gizemli sessizliğinde bir ses duyuldu. O, umutların tükenmediğini ve mucizelerin hala gerçekleşebileceğini hatırlatan bir fısıltıydı adeta.
Kurtarma ekipleri hemen çalışmalarını hızlandırdı, her bir nefes alışverişleri büyük bir heyecanla izleniyordu. Enkazın altından çıkartıldığında, küçük bir bebek onları karşıladı. Ancak, mucizevi bir şekilde, bebeğin üzerinde hiçbir yara yoktu. O, hayatta kalmayı başarmıştı, sanki doğanın öfkesinden bile korunmuştu.
Bu bebek, umutların asla bitmediğini ve insanın doğaya meydan okuyabileceğini gösteriyordu. Onun hayatta kalması, insanların içindeki umudu canlandırdı ve yeniden yeşertti. Herkes, bu küçük bebek gibi, zorlukların üstesinden gelmenin ve hayatta kalmayı başarmanın mümkün olduğunu bilir hale geldi.
Depremin yıkıcı etkileriyle sarsılan şehir, yeniden doğuşa hazırlanırken, o bebek her zaman herkesin zihnindeydi. Onun kurtuluşu, umutların ve insanlığın gücünün bir simgesi olarak kaldı.
