Hiçliğin içinden çıkan bir umut ışığı arıyorum kendime. Çölde akan nehir gibi mucize, iki taşın arasından akan berrak su gibi. Elimden tutulsun ve bu girdabın içinden hiç yara almadan kurtulayım istiyorum. Önceki yaralarım pamuklarla sarılsın, kanları temizlensin ve hiç izi kalmasın istiyorum. İzi kalan yaralar hiçbir zaman tam olarak kapanmaz biliyorum; ufacık bir darbeyle tekrar kalkar o deri ve tekrar kanar yara. Ben beni güçlendiren aynı zamanda yerle bir eden her şeyin tertemiz yok olmasını istiyorum. Sinek ısırığı kadar yer kalmadı ruhumda, artık gökyüzü kadar ferah olsun istiyorum.
