Bir sıradanlık insana cinayettir.
Gözün görmediği, kulağın duymadığı.
Herkes tadar ama bilmez, bilemez.
Sıradanlık, umutsuzluğa bir basamaktır.
Çek iplerini şu vaziyetten ağır ağır...
Cehennemin kapısı mı yakın!
Göster içindeki umutsuzluğu,
Ateş bile söner hemen hemen...
Zehirdir bize çevremize ve temasımıza,
İstediğin kadar uzak ol nafile.
Gruplaşmışız bir küreksiz kayık misali,
Ne ileri ne geri yön verebiliriz hayatımıza!
Toplansak ne çözüm oluruz ne sorun.
Silik portreleriz, gölgemiz bizden belirgin.
Anlıyoruz ama sadece anlıyoruz ilerisi yok.
Çünkü kürek yok, kürek olsa umutsuzluk yok.
