Yazın sonlarında, kışın ortalarında
Gündüz boyunca en çokta gece saatlerinde
O şarkıyı defalarca dinlerim
Seni anımsatıyor diye
Acı verse de
Yeni bir karanfil yeşermiyor gönlümde
Bilirsin hep hoyrattı kalbim, ruhum
Çoktandır sen bana hoyratsın
Peki şimdi hangi renge boyanmış hayatın
Güllerle doludur bahçelerin
Gülümsemeler saçmalı gamzelerin
Beni sorma; her şey bıraktığın gibi
Gri katlar vurulmuş ruhuma
Ne ilkbahar çiçekleri boyar beni
Ne karanfillerin kırmızısı
Bu karanlık düşleri
Unutamam ki ben seni
İnsana ait ne varsa onun gibi kokarmış
En çokta bu yüzden unutamam seni
Muktedir bağlarla bağlıyım belki
Bordo grilere ve kırmızı morlara
Hatrımda kalanla, bağrımda yananlara
