karanlığın içinde bu yağmuru nasıl gördüm
öleceğimi kuruyordum ve insanların bana güleceğini
beni ilk kez dinler gibi olmuşlardı
ben de sonunda onlara güldüm
paltom elimde bir buket bukez
ki artık mekanı terk etme vaktidir
mor bir çiçektir beni takip etti
nasıl sarılayım sonda ellerim dolu
ben sarıyı lanetler ve herdefada severdim onu
cümlenize bu tutun bir yerinden
sonrayı düzmek anlamsız bende
andır anlam aradığım bu sarmaşıkta
kimikez düzelttim elimle yanıldım
sözüme güveni çoktan yitirmiş insanlar
ben ençok anlatmayı arzuladım
yaşadım ve yaşadım ve yaşa
bir tümör bubeynimde alacak aslanı
oysa ben bir kaplanım adım ikinci
yine durdum yine durdum yine dur
sende olanı yazık bende de aradım
Ekte bulunan fotoğraf Dovlatov (2018) filmindeki bir sahneden alınmıştır.