karanlığın içinde bu yağmuru nasıl gördüm

öleceğimi kuruyordum ve insanların bana güleceğini

beni ilk kez dinler gibi olmuşlardı

ben de sonunda onlara güldüm

paltom elimde bir buket bukez


ki artık mekanı terk etme vaktidir

mor bir çiçektir beni takip etti

nasıl sarılayım sonda ellerim dolu

ben sarıyı lanetler ve herdefada severdim onu

cümlenize bu tutun bir yerinden


sonrayı düzmek anlamsız bende

andır anlam aradığım bu sarmaşıkta

kimikez düzelttim elimle yanıldım

sözüme güveni çoktan yitirmiş insanlar

ben ençok anlatmayı arzuladım


yaşadım ve yaşadım ve yaşa

bir tümör bubeynimde alacak aslanı

oysa ben bir kaplanım adım ikinci

yine durdum yine durdum yine dur

sende olanı yazık bende de aradım



Ekte bulunan fotoğraf Dovlatov (2018) filmindeki bir sahneden alınmıştır.