Düşlerden uyan!

Uyan dedim zaman yalan!

Küçüklüğünden beri anlatılan masallar,

Seni hangi hayata hazırladılar?

Ne dedi onlar? Kader falan...

Çaresizliği birinci elden öğrendin yeter tamam.


Un ufak olmak üzere yuvarlanan kayalar

Nereye kadar rüzgarlara dayanırlar

Hastalığa hazırlanan kafalar

Şifanın kendisi olduklarına nasıl inanırlar


Düşlerden uyan

Uzak diyarları özledin

Fark edilmeyi bekledin

Umut, hüzün, sayısız vazgeçiş

Yaşamaya geldiğin hayat bu; elinden alınan

Bilmediğin şarkılarda yarım kalmış hatıran

Uyan ve gör aynadaki seni

Gör hiç bilmediğin kendini

Sabahları gecelere kördüğümle bağlayan

Ansızın ölmek düşüncesiyle ağlayan

O sen değilsin koruma kılıfın elini kolunu bağlayan


Mumyaladın kendini yanlış düşünceler kör inançlarla

Bulutsuz kalmadı ki hiç zihnin

Huzuru nereden bilesin?

O sen değilsin, o sen değil, sen değilsin


Gerçek iki göğsünün ortasında

Ruhun kalbinin terasında

Sonsuz gücün orada her daim çağlayan

Susturduğun sesin, o gerçek sensin


Zihnindeki kalabalık caddeden çık

Kurtul başkalarının düşüncelerini giymekten

Kendini bulmadan bilemezsin doğru yönü

Yola koyulmadan bulamazsın içindeki öz'ü