Her yeni uyanış bir umuttur

Yüreğimin acısından eksilen küçük bir pay

Bir sızı kaç toplu evin düzenini bozar

Kaç kasabanın,

Kaç insanın gönlünü soğutur ellerimin soğuğu

Bu acı, emeğin bize bıraktığı bir hayalin kırığı

Yaşlı gözlerle hatırlanan

Hani burnunda tutan o özlem sızısı


Bulamadığım bir şarkının peşinden sürükleniyorum

Bilmiyorum hangi melodide kendimi bulacağım

Hangi söz ellerimden tutup dans edecek benimle

Ve en önemlisi ben nerede mutlu olacağım?


Gözyaşlarımla akıp gittiğim bir ıstırap oldu bana ömür

Saadet pencerelerine kapanmış bir çocuk gibiyim

Dışarısı soğuk ve bu soğuğu tek hisseden ben miyim?

Yoksa düşüncelerin benim gibi titrettiği bir yürek var mıdır?

Var mıdır her sabah umutla başlayan

Her gece koca bir karanlıkla eve dönen var mıdır?


Belki buydu nedeni

Tüm bu koyu gecede boğazımıza yapışan iki elin sebebi

“Uyanışa hazırlık”

Yıkılacak yeni hayallerin etkisine dayanacak bir insan yaratmak

Her yeni uyanış bir umut

Her gece kanayan kalbine alışmaya çalışan bir çocuk


Saat sabah yediyi geçiyor

Ümitliyim kapım çaldı çalacak

Mutluluk, huzur ve belki biraz da sevgi

Ah buna inanmak o kadar zor ki

Hayır hayır hepsine bu yorgun yürek kavuşacak

Kavuşacak senelerdir uzaktan izlediği sevince

Hiç gezmediği bir sokakta kendini bulacak


Zaman beni bırakıp akıyor

Yetişemiyorum, yine gecenin kıyısına vurdum


Gece saat iki dolaylarındayım

Her ne varsa sabah güneşinde istediğim

Rüyamda sayıkladığım

Hepsi benimle beraber yitip gitmiş


Her gece kanayan kalbine alışmaya çalışan bir çocuk

Ve evet bu bir döngü

Yarın yeni bir gün

Her yeni uyanış bir umut

Uyanış, umut...