Bir yolculuğun daha sonuna geldim.

Arkamdan beni takip ediyor gölgem,

Geride kalan incir ağaçları, çukurlara gömülmüş kehribar yapraklar

Gözleri nemli nemli yaş kalmamış ağlamaktan,

Dudaklarında alev kalmamış ağıtlar yakmaktan.


Nihayet yolun sonuna geldim

Peki bülbülüm nerede?

Aşka yürüyecektik ya seninle

Dikenlerimi senin ateşinde eritmiştim.

Gözyaşlarım yapraklarıma merhem olmuştu.

Unuttun mu?

Neden beni yalnız bıraktın?

Neden beni bu kavuşmadan mahrum bıraktın?

Neden bülbülüm neden?

Neden?


Geldi şimdi vakit

Birazdan kum saati gibi eriyip gideceğim

Silineceğim aklından, gözlerinin önünden, kalbinin ufacık yerinden

Geride bırakacağım tek şey olacak gözyaşlarım

Sakın ha kuşlar içmeyin bu sudan, içmeyin

Bu acıya dayanamaz kalbiniz, yanıp kül olursunuz.

Artık ben gidiyorum.

Elveda sevgilim.