uykusuzluk, fazla irdelemek...

Ben, aynadaki değilim. Aynada bana anlamsızca bakan gözler değilim. Ben derimin içinde bir hiçlikten ibaretim, insan çırılçıplak kalınca sırrı da kalmazmış ya, çıplaklık belki de kıyafetlerle ilgili değildir, belki tüm maddiyatı üzerimizden yırtıp atmaktır. Ben bir hiçliğim. Kafam yine dumanlı, hayır madde de kullanmadım alkol de, uzun zamandır net değil kafam, çocukken her şey ne kadar kesindi oysaki. Giydiğim kıyafetin, yaptığım makyajın bir önemi yok, ben görünüşümden bağımsız olarak varım. Şimdiki sosyal medya devrinde imkansız gibi görünüyor bunlar, nasıl anlatacağım kendimi onlar beni görünüşümden ibaret sanırken? İsmimi bile akıllarında tutamayıp bana 'güzel kız' diye hitap ederlerken? Belki bu bir inkar, belki de haklılar, belki ben gerçekten de fiziksel bir varoluşumum, bilmiyorum. Artık hiçbir şeyden emin olamıyorum. Zor günler geçiriyorum bu aralar, konfor alanımdan çıkmak çok zor geliyor, ama yapmak zorundayım, ama ilerlemek zorundayım, yoksa yaşadığımı ne zaman hissedeceğim? İlerlemezsem nasıl varolabilirim? Endişeliyim, yine uyku tutmadı, bu hafta üçüncü oldu bu. Eski günlere dönüyorum yine, zihnimi deşen günlere, yataktan kalkmaya gücümün olmadığı fırtınalı günlere. Kendi yansımama bakamıyorum, tanıdık gelmiyor bu yüz bana. Yabancılaştım kendime, uzaklaştım, saatlerce uzaktayım kendimden ve artık hiçbir şeyin işe yaramadığını biliyorum. Kendimi anlatabilme yetimi kaybettim, kimse yok gibi yanımda, anlatsam anlarlar biliyorum, kimseyi kendimle meşgul etmek istemiyorum. Bağıra bağıra anlattım da ne oldu ki sanki. İçimde bir ağrı var, nerede hissedemiyorum. Ama kafamdaki kelimeler hizaya girmediklerinde beni uyutmuyorlar. Yoruldum belki de, hepsi bu. Her şey çok daha iyi olacak diye umut ediyorum, herkese de söylüyorum, ama sanki umudumu da yavaş yavaş kaybetmeye başladım. İnsanların arasına karışamayacağım kadar büyük bir anksiyete başladı bende son zamanlarda, korkuyorum, onaylanmamaktan da değil (şimdiye kadar hep bundan sanmıştım). Neyden bilmiyorum. Belki de kendimi fazla dinliyorum. Yine aklımı kaybetmekten korkuyorum.