Ben, bir yalnızlık şehrinin savaş haliyim

Kuşatılmış, yıkılmış

Kan, ölüm ve ayrılık kokan


Çekme ellerini göğümden,

Korkak sözcüklerle oyalama dilini

Kokun bahçemde gül

Kokun bahçemde şebnem

Sesin buram buram hüzün

 

Senin yerin uzaklar değil


Ve bir deniz kurur

Ben seni özledikçe


Uzaklar ateş altında bir cephedir şimdilerde

Ve sonra bozgun yiyen bir mevzi gibi toz toprak altında 


Senin yerin uzaklar değil


Özledikçe uzuyor gece, uzuyor yol

Ve düş, uzak bir uykuda saklar kendini


Uçurum ağzı, bıçak sırtı, yangın yeri

Gel gör nasıl boğuyor

Gel gör nasıl karanlık

Nasıl soğuk

Ben seni özledikçe içim yanıyor


Ellerin ellerimde yansın yanacaksa 

Benim yerim koynunun gölgesi