Sonsuz kağıtlar yok bu evrende, taşıyoruz duvarlara yerlere

Taşıyoruz ve ben küçük bir üzüm lekesi olarak da devam edebilirim yaşamaya

Bir parça olmayı belki böyle başarabilirim,

Zamanla yakışırım da

Mor küçük bir iz

Ben sonunda bir yerde bir iz olabilirim.


Böylelikle anlam verebilirim

Sinir bozan her yerim anlam kazanır bir yerde

Zamanla yakışırım da

Mor, ani bir leke olabilirim.


Kısmen de hatırlanır ve göz önünde olur ve parçalanır ve öfkeyle

Öfkeyle çitilenirim

Bana dokunmaları anlam kazanır bir yerde

Zamanla yakışırım da

Mor, sevimsiz bir leke olabilirim.


Sonsuz bir gardırop yok bu evrende

Senden kaçırdıklarımı saklayacak

Böylelikle kaçabilirim, 

Senin benden almadıklarını toplayıp

Mor, sevgi dolu bir leke olabilirim.