Bir perişanım dertsiz tasasız güneşsiz
Ellerimden alınan umudu görmek
Belki en yıkıcı en harap edici duygu
Parmaklarımla saydım ayrılışını
Soğuk duvarlarda ismini gördüm
Solgun, neşesiz ve ihtiyatsız
Bugün yağmur, güneş, kar yok
Bende var olmayan duygular gibi
Akşam olmasını ne kadar uzak
Bu sergüzeşt içimi kazır derin derin
Matem, bu matem ne zaman bitecek
Çünkü kollarım tutmaz oldu hayat
