boğazımda topuz gibi ağır kelimeler
yarına dair ne olacak kaygısı artık yok.
anlatamadığımızı anlatsak bile anlamayacak
bir yaşamın içinde daireler çizip
yok oluşa yelken tutuk.
yaşamaya çalışırken kendimizi unutmuşuz
çok geç anladık.
mutluluk yürüdüğümüz sokaklarda kaldı
penbe panjurlu evlerinde pencerelerinde kaldı.
uzun kirpiklerim vardı
onların aralarından seni seyir durduğum
bir bir söküp attım
ne onların ne de
artık saçlarının bir önemi var.
