Dünya neyden hallice?
Ya ölürsem?
Ya gündüz vakti manyağın biri yolda beni bıçaklasa, ya bir araba çarpsa, ya hastalansam, ya uykumda huzurla, ya ölsem? Hiçbir şey bilmeden, görmeden, hissetmeden, hiçbir şeyi bitirmeden, sevemeden, mutlu olamadan, tamamlanmadan, tamamlamadan ölsem? Dünya gözüyle bakınca yaralanıyorum, semaya yükseldiğimde, yükselebilirsem, çok şükür diyeceğim.
Dünya
Ya ölmezsem?
Yaşasam yaşasam, yüz yaşına kadar yaşasam, midem bulansa yaşamaktan, aynı yeri yüz kez geçsem, yüz kez görsem, her şeyi bildiğimi sansam, hiçbir şey bilmesem, kaybolsam, bulunsam, her şeyi tüketsem ve istediğim yerde olsam, olamasam, ne acı, ben hayatın bağrında dinlendiğimi sansam, başardım sansam, mutlu olsam, feleğin çemberinden geçsem, yataklara düşsem, kalksam, kendi ıstırabımı seçsem, nefret etsem, korksam, öfkelensem, ölmesem, çok yaşlı olsam, korkunçtu desem, yaşanabilecek en korkunç deneyim desem, yaşıyor olsam, devirsem bir asırı ve ölmesem? Vaktimi bekliyor olurum.
Neyden
Bu çağ başlı başına veba.
Nasıl bir çağ bu, bir hastalık gibi kırıklık verdi bana, her şeyin içinde yalnızlaştım, her şeyin dışında bulundum, nefret ettiklerimin içine düştüm, onlardan biri oldum, kendimden midem bulandı, ne feci, ne acı, ne fena, çok fena, dönüştüğüm kişi şimdi bana bazenleri acı veriyor, kendime düşman olacağım, kendimi ezip, çiğneyip, ufalayıp bir parça kalacağım. Aklımın içine düşsem, çıtırtılar gelse, odun çıtırtıları duysam, alevlerin kokusunu duysam, her şeyi kaybettiğimi sansam, itfaiyeyi arasam, uyansam, ağlasam kendimi yeniden çizebilecek miyim? Hayır, hayır, artık yapamam, artık aklımı yakamam.
Nasıl bir çağ bu, acının içime batışı beni savurduğu yerde yeniden, yeniden canlanabileceğime inandırdı, sahici sandığım her şeyi kaybettiğim anda anladım, bu çağ gerçek değildi. Bu çağ serinliği arattırdı, zaman kısaldı kısaldı, zaman artık zaman değildi. Kendimi yitirmeme sebepti.
Hallice
Kendimi yitirdim tamam da, yitirmek de neydi?
Nasıl olur, nasıl yaparım bunu kendime, asla dönemem olduğum yere, asla kalamam kendi içimde, çünkü tanımıyorum kendimi artık ben, bildiğim her şeyi unuttum, güvendiğim hiçbir şey kalmadı, neredeyim, kimlerleyim, aklımı kaybedeceğim, artık nereye gideceğim? Ben nereye gideceğim?
Aslında hâlâ aynı kişiyim, ama eskisinden çok hata yapıyorum. Bunu kendime yediremiyorum.
Dünya neyden hallice?
Dünya şaşırtmadan hallice.
mükerrem
2022-09-30T08:55:28+03:00Oldukça etkileyici bir söz Melis, teşekkür ederim yorumun için.
Melis Yüksel
2022-09-29T23:56:26+03:00Bu yazı bana Montaigne’in “Beşikte iken ölseydiniz, o korktuğunuz mezarın içinde yine o kadar zaman kalacaktınız.” Sözünü hatırlattı.
mükerrem
2022-09-29T23:41:25+03:00Teşekkür ederim, zor oluyo böyle bi kafanın içi