Var ki yaşamadı geçen yılları

İnce bir tül gibi savruldu ömür

Hayal ile hakikat arasında bir yerde

Kavuşmak acıysa ayrılık ne olur


Hep gözyaşı, sükut dolu bu perde

Bu hayalhane bu ceylan şavkı

Uzun upuzun bir tünel görünce

Var ki yaşamadı kavuşmaları


Sevginin ve aşkın tel tel olduğu

Şu kainat denen ipteki cambaz

Ne kadar melankolik ne kadar işlek

Sırlarla donanınca insan insandan


Encâmı güzel türküler söyler

Karanlık ilhamdır gökyüzü dergah

Ve tadı bilinmez huzurdur ufuk

Limanlarda dünyayı ardına alan


Aynı şarkıyla teskin olur gönüller

Ve deniz şarkıyı elbet unutur

Şaşalı bir fırtına kopar sahilde

Ufukta kararan bir tutku olur


Sırlarla donanınca insan insandan