“Varoluştan hiçliğe”

Varoluşun özünü keşfeden insan hiçlikle yüz yüze gelir. Her birimiz evrenin ayrı ayrı değerli parçalarını oluştururken tüm bu kusursuz işleyiş ve denge içerisinde aslında birer hiçizdir. Sonbaharda kuruyup dökülen bir yaprak gibi insanlığın kaçınılmaz gerçeği, ölüm hali. Tablodaki kadının ağaç dallarıyla, yapraklarla bütünleşmesi ve uyum yakalaması… Doğadaki yaşam döngüsünde insanın gerçekliğini görmek, anlamlandırmak ve ona aidiyeti hissetmek çok kıymetli.