Kitaba uyar mı bilmem gidişim
Mazeret kabul et yorgun düşmüşüm
Peşini bıraktım yaz diyor bana kışın
İlki sonu bıraktım bahardan vazgeçtim
Kurudu gönül pınarım sensiz inan
Tutuştu yüreğim tütmese de duman
Bu halde koy git beni nerde sende iman
Kur'an-ı mı bıraktın cüzden mi vazgeçtin
Birilerinin olmadığı saatler de mutluydum
Olmasalar da geleceklerinden umutluydum
Geçmiş dünü gelecek güne karıştırdım
Gündüzü bıraktım geceden vazgeçtim
Yeterdi yaşamak için bir soluk nefesim
Bu dem onu almaya dahi kalmadı hevesim
İçim öldü madem dışım gülsün yaşasın
Gamı bıraktım kederden vazgeçtim
Aşkın kemaline ermekti düşüm
Uğruna sel oldu yoluna aktı yaşım
Seni gözümde fazla büyütmüşüm
Çağlamayı bıraktım yaştan vazgeçtim
"Her Halde Sen" inle olmak marifetti
Ben kendimi sen diye diye arif ettim
Bir kağıt bir kalem tüm derdime yeterdi
Yazmayı da bıraktım hazdan vazgeçtim
Bu halden kendime bir kaçış buldum
Mesken tutmaz oldum yollarmış yurdum
Bir konaklık zamandı dünya o da şimdi durdu
Ardımda bıraktım evden barktan vazgeçtim
Bir gün yine çıktım dağa aldım nevale
Düşündüm derinden nasıl geldim bu hale
Ne olursa olsunmuş severmişim yâre
Bahaneyi bıraktım şahaneden vazgeçtim
Bir özünü bilir ondan vazgeçmem
Ruhunu ruhuma ilikler vazgeçmem
Vallahi billahi tallahi de vazgeçmem
Seni seviyorum senden vazgeçmem
