Hayatım hakkında notlar alıyorum
Mürekkebim kan kalemim gözler
Yazdıklarım öyle ahım şahım değil
Belki okudukça beni ağlatacak sözler
Hiçbir şey hissetmiyorum bu karanlıkta
Eski günlerime geri mi dönüyorum?
Hissizlik benim adımla anılırdı bir vakit
Şimdi yine eskiye dönüyorum
Beni kitaplar mı yaptı böyle ne?
Hayata karşı tepkisiz kalan ben
Kitaplarda olanlara ağlıyorum
Acısını duymamak mümkün değil
Bütün pişmanlıklarımın
Ama ne olur beni affedin
İçimde biri var engel oluyor
Sizle gülmeme
Sizle ağlamama
Sizle hayal kurmama
Ne kadar istesem de yapamıyorum
Ait olamıyorum o küçük ama
Mutlu dünyanıza
Dayanma gücüm eskisinden az
Vazgeçtim artık insanlardan
Hayatın iniş çıkışlarında hapsoldum
Beni kurtaramaz kimse bu mezardan
Yaşamın anlamını bulmuştum
Ölünce duygularım
Bir gece yarısı unuttum yağmur altında
Bırak yıldırımları şimşek bile yoktu
Sadece sağanak bir yağmur
Ruha işlercesine yağıyordu
İşte böyle bir sakinlikte kaybettim
Kaybettim dünya ile olan bağlarımı
Özlemiyorum artık
Ne dağlarını ne de bağlarını
Çünkü hiçbir anlamı yok
Ağrırken istisnasız bütün kemiklerin
Bunu doktorlar çözemez
Ruh ağrısıdır bu dedikleri
Kolumu kaldırasım bile yok
Olur da biri elimden tutar diye
Artık ne kendimi ne başkasını üzerim
Bir damla daha gözyaşı dökülmesin diye
