Ve sonsuzluk artık senin kadehinde
Hızla ilerlerken yataklı vagonunda
Çıkar başını dışarı
Bak günler geceler geçiyor
Çek içine her birinden
Ve geriye bakma
Yenilerin heyecanı sarsın bedenini
Biliyorum ruhun hâlâ onyedi
Umutsuzluk salyalı bir ağlak
Ve tecrübe ruhun törpüsü
Kes suyunu ekmeğini
Terket keskin köşelerini
Özgürlüğün için savaş
Kendinden münferit ol
Sonunda özünle kaynaş
Bak geriye şimdi
Arka bahçende güneş
Ben demiştim demek için
Saklama samanı
Göremezsin belki o zamanı
Yarın ölecek gibi yaşa
Ve hiç ölmeyecek gibi hayal kur
Affetmeyi öğren mesela
Serçelerle şarkı söyleyip
Ağaçlarla fısıldaşmayı öğren
Sokak kedileriyle konuşup
Çocuklara gülümsemeyi öğren
Güzel ruhların yanında durup
Anı yaşayarak mutluluğu öğren
Yağmurlar senin gözyaşların
Soğuk kış geceleri hüznün
Çiçekli baharlar umudun
Sıcak yazlar heyecanın
Ve de yangın yeri sevdan
Anla artık insan
Doğa sensin
Hayat sensin
Zaman da sensin
Ve sen varsın
Ancak kendine yarsın
