"Yalnız senin ellerin gezinsin ömrümde
Beni yalnız sen mahkum eyle, sen azat
Ve yalnız sen canımı iste benden ki
Nereye saklayacağımı şaşırmadan vereyim"
Dileğimdir ki istikbalde ısıtmak
Suların aynasında, saygısıyla üşüyen ellerini
Lavtalar eşliğinde duvağını kaldırmak
En yokuş ahvalde kavramak belini, öpmek tinini
Dağlar tepeler aştım adınla nefes alarak
Gölbaşlarında durdum, haykırdım nağmelerimi
Sabaha, lütfettim semaya en çok da yıldızlara
Rüyadan kan ve terle kalktı ozan, gök senin çehrendi
İntebeh kable en tentebeh
Irmak gibi akan kollarının arasında kalma düşü
Yüzündeki takım yıldızların şiirini yazıyorum sana
Ve seni hissettiğim gün, ilk kez yaşamış olacağım...
Bir dünya yokluğunda bu kadar karanlıksa
Tanrı nasıl hisseder?
Onu bana bağışla, onu benden koparma
Yalvarırım Tanrı'm
Bir dünya ki ayna karşısında saçlarını tarıyor
Gövermek üzre olan çağında vel hassa
Benimle gelir misin? Kaçalım her kayreden
Uzlete dadanalım, mürtü tepemize binmeden
Kamer altında bir avluda hissedilen nefhadır sesin
Tavernalarda hora gibi tepinir adın
Dudaklarımda eşsiz, uçsuz bucaksız yalgılar boyu
Değince görecek ibadetimi dudakların
Bunca evvel içinde hiç hissetmediğim,
Farkında olmadığım bir duygu.
Senin adın yaşamaktı.
Elbette yaşamak olacaktı.
~ve artık yaşamakla yaralıyım...
İntebeh kable en tentebeh
Gözlerinle aynı duraklara denk gelmek
İntebeh kable en tentebeh
Sana aşkımla atan kalbimin yaşam muharebesi
Şimdi bir sürgün edilmiş
Kalabalıklaşmış, kimsesizleşmiş
Mücahit kadar çölde bırakıldım
Attığım her adım serapla bile olsa yüzünü görmek
Aldanmak belki de gidememene
Korka korka kaybetmek en güzel meltemlere yaklaştıkça seni
Sen ki pencerenden dahi bakmaz
Göğü cezalandırırsın
Nasıl da güzel yaralıyorsun, bile bile
Nasıl da güzel öldürüyorsun, seve seve
Gözler ki senin silahın, vur o ihtişamlı silahınla ey güzel!
Sen öldürüyorken de yaralıyorken de güzelsin!
Keşke diyemediği kadar yaşıyor insanoğlu
Keşke ölseydim dileklerimle ağladım o günden beri
Kalbim bir köşede kafasını dizlerine gömmüş
Ufak bir çocuk kadar küskün bugün
Buradan kimsenin kurtarmaya gelmeyeceğini bilmek acı
Burada artık çaba edecek gücüm de kalmadı
Rabbim öldü
Kırıklıklarımla baş başa bırakıldım, evveldir.
Hiç iyileştirmedim kendimi
Kanadım güzelce, sustum
Artık bu dinmeyecek yarayı daha da deştim
Varoluşumun ya da olmayışımın değiştirmediğini fark ettim.
Hayatı acısıyla tatlısıyla doya doya yaşayan birisi olmak isterdim
Hayatı doya doya yaşayan birisi olmak isterdim
Hayatı yaşayan birisi olmak isterdim
Birisi olabilmek isterdim.
Ve bir ömür boyu Renée
Tinini sayıklayacak tinim...
